عبدالمهدی

فدک، فاطمه، فقرزدائی!

فدک،فاطمه، فقرزدائی، خشکاندن ریشه های نداری با آباد کردن نخلستانهای باغی که هبه ی رسول خدا به دخترش بود! آنهم به امر خدا… و آت ذا القربی حقه…

خدا و رسولش خوب میدانستند که فاطمه نیز مانند مادر، به خوبی می تواند در امور اقتصادی و کمک رساندن به فقرا کارایی داشته باشد! و ستونی باشد برای حکومت عدل علی! و این شد که فدک را هبه ی دختر کرد…

مادر زهرا، خدیجه بنت خُویلد، بانویی که هم در مال و مکنت، و هم در ایمان و عفت داراترین زنان عصر خویش بود! با انفاق دِرهم و دینارش، رسم مال اندوزی دنیا پرستان را دَر هَم کرد… هر آنچه داشت وقف رسول خدا برای تبلیغ دین خدا کرد…

زهرا سلام الله علیها نیز درآمد یک پارچه آبادیِ آباد را وقف نیازمندان کرده بود؛ با آنکه خود و اهل بیتش، لذات دنیا را در عین دارایی سه طلاقه کرده بودند! میبخشیدند حتی نان افطار خود را به یتیم و اسیر و مسکین!

اما… آنان که قبل ترها از ثروت خدیجه سیلی محکمی خورده بودند، هر چه غیض داشتند بر سر دخترش روانه کردند… غصب فدک، بستن دستان علی ولی الله، سیلی، لگد، در، پهلو، محسن در شکم…

دختر رسول خدا در آخرین روزهای عمر مبارکش، خواست که همچو گذشته لحظه به لحظه به خدا نزدیکتر شود… فضه را صدا کرد! فضه جان! تنور را روشن کن؛ میخواهم با دستان خودم برای فرزندانم نان بپزم… دستی به پهلو گرفت و بلند شد…

این زهراست! بانویی که معلم قرآن است، مفسر قرآن است! زنان مسلمان را درس دین می دهد! مانند برخی پیامبران، صاحب مُصحف است! دردانه ی آسمان است و خوب میداند یک “زن” چگونه از فرش به عرش خواهد رسید!

با رسیدن به فرزندان و همسر، و امورات منزل!

زهرا حتی در آخرین لحظات زندگانی اش، دارد رسم زندگی به زنان عالَم می آموزد! با نان پختن، جارو کردن خانه… با شانه کردن موهای طفلش… با کارِ خانه!

آری، این فاطمه است! معلم قرآن! مفسر قرآن! مادری که در دامانش شهید می پروراند و خود نیز شهیده می شود! فقط از دامان مطهره ی همچو زنی است که دهها امام به دنیا می آید! لحظه به لحظه، قُرب به خدا را در شانه کردن موهای طفلش حس میکند… چرا که حیاتش خدایی است! اصلا نَفَس می کشد قربة إلی الله… حتی از حرامیان جسارت میبیند، شکایتی ندارد پیش علی، قربة إلی الله…

کسی که زنان بهشتی افتخارشان را در کنیزی او میدانند، خود را کنیز خانه ی علی میخواند!:

“علی جان، خانه خانه ی توست و من کنیز توام"…

(فکر میکنم با استناد به برخی روایات و خصوصا سیره ی فاطمه سلام الله علیها در اواخر عمر مبارکشون بوده که امام راحل در جواب نوه دختریشون که شکایت کردن از شلوغی بچه ها و خستگی، فرمودند حاضرم تمام عبادت عمرم را در ازای بچه داری شما بدهم! )

نوشته شده توسط : س.سجادی